ปล. นี่เป็นภาษา opal_Inwza007x ถ้าไม่เข้าใจ ก็ไปถาม opal_Inwza007x
ปล2. ตัวฟ้าๆกดได้นะครับ เป็นเรื่องเพิ่มเติม
1. #include <iostream>
2. using namespace std;
3. int main() {
4. // process
5. return 0;
6. }
-
บรรทัดที่ 1 เป็นการประกาศหัวเรื่องให้โปรแกรมรู้ ว่าเราจะใช้ฟังก์ชันในหัวเรื่องนี้นะ อารมณ์เหมือนโหลด mod เข้าเกมเลย
-
บรรทัดที่ 2 เป็นการย่อโค้ดให้สั้นลง เช่น ถ้าไม่มีบรรทัดนี้เราจะต้องพิมพ์คำสั่ง
cin >> x;
เฉยๆ กลายเป็นstd::cin >> x;
-
บรรทัดที่ 3-6 เป็นฟังก์ชันที่ต้องมีทุกบ้าน ถ้าไม่มีจะ compile ไม่ติด ยกเว้นโจทย์แนว interactive ที่จะไม่มี main ก็ได้
-
บรรทัดที่ 4 คือการคอมเม้นใน c++ โดยเราจะพิมอะไรหลัง // ก็ได้
-
บรรทัดที่ 6 อันนี้ต้องอธิบายก่อนว่า ตัว compile จะอ่านโค้ดเราจากบนลงล่าง ถ้ามันเจออะไรแปลกๆมันจะบอกเราว่าตรงนี้ผิด ซึ่ง return 0; ที่เราเอาไว้ล่างสุดของการทำงาน จะทำให้ตัว compile รู้ว่าโปรแกรมนี้คืนค่า 0 ออกมา ซึ่งความหมายก็คือโค้ดนี้ไม่มีไรผิดพลาด แล้วเรายังสามารถใช้คำสั่งนี้ในการจบการทำงานโค้ดเราตอนไหนก็ได้ด้วย
ชื่อ | เอาไว้รับค่า | การนำไปใช้ | Bytes |
---|---|---|---|
int | -2,147,483,647 ถึง 2,147,483,647 | ไว้รับค่าตัวเลขเฉยๆตั้งแต่ -(231-1) ถึง 231-1 | 4 |
signed int | 0 ถึง 4,294,967,295 | นิยมใช้ int มากกว่าอะ | 4 |
long long | -9,223,372,036,854,775,807 ถึง 9,223,372,036,854,775,807 | ไว้รับค่าตัวเลขที่กว้างๆ ตั้งแต่ -(263-1) ถึง 263-1 | 8 |
unsigned long long | 0 ถึง 18,446,744,073,709,551,615 | เอาไว้รับโจทย์ที่เลขมันมากๆๆ ถ้าอันนี้ยังรับค่าไม่ไหวก็หนีไปใช้ bignum ซะ | 8 |
float | 1.175E-38 ถึง 3.402E+38 | เอาไว้รับค่าเป็นทศนิยม | 4 |
double | 2.225E-308 ถึง 1.797E+308 | ทศนิยมเหมือนกันแค่ดีกว่า | 8 |
bool | true/false | เอาไว้เก็บค่าว่าจริงหรือเท็จ โดยถ้าให้ค่าเป็น 0 จะ false นอกนั้นถือว่า true หมด แม้แต่เลขติดลบ | 1 |
char | เอาไว้เก็บตัวอักษรเป็น ascii | รับค่าตัวอักษรที่มีแค่ตัวเดียวแน่ๆ | 1 |
string | เป็น char หลายตัวๆ เหมือนเป็น dynamic char array | รับค่าตัวอักษรที่มีหลายๆตัวได้ | 1 * (ขนาดของ string) |
ในการประกาศชื่อตัวแปรก็ทำแบบด้านล่างเลย ขอแค่ชื่อไม่ตรงกับฟังก์ชันที่ที่เขามีให้ก็ตั้งได้แน่นอนครับ ไม่งั้นคุณอาจจะได้นั่งแก้โค้ดของคุณข้ามวัน >:3
<ชนิดตัวแปร> ชื่อตัวแปร;
long long n;
bool amogus;
โดยเราสามารถกำหนดค่าของแต่ละตัวได้ด้วย โดยจะมีรูปแบบตามนี้เลย
int n = 96;
long long n2 = 696969;
float sum = 0.0;
double sum2 = 0.001;
bool flg = true;
char a = 'F'; // ในการเก็บ character ตัวเดียวจะใช้แบบนี้ 'x';
string s = "Bro_What??!!"; // ถ้าเก็บเป็นหลายตัวค่อยใช้ "xyz" ดู " กับ ' ดีๆด้วย!!!
ในเรื่องของ ' กับ " ก็ใช้เขียนได้แบบทั้งมีหลายตัวหรือตัวเดียวก็ได้นะครับ แต่จะใช้ ' กับตัวอักษรเดียวในกรณีต้องการใช้สมบัติของ ascii ซึ่งถ้าเซียนๆหน่อย แทบจะใช้อันนี้เป็นตัวเลขเลย
แล้วก็เราสามารถใช้ const = ; เป็นการกำหนดให้ตัวแปรนั้นเป็นค่าคงที่ ผมชอบใช้นะดูเท่ดี
const int maxn = 69420;
// <int> is read/write while <const int> is read-only
ระวังอย่าไปเปลี่ยนค่ามันล่ะ ไม่งั้นระเบิดแน่!!!
เป็นคำสั่งรับค่าเข้ามาง่ายๆครับ เป็นการรับค่าเข้ามาตรงๆเลย แต่อย่าลืมประกาศตัวแปรก่อนรับค่าล่ะ
long long n;
cin >> n;
string s;
cin >> s;
ถ้าต้องการรับค่าหลายตัวในบรรทัดเดียวก็ทำแบบนี้เลยครับ
long long n;
string s;
char amogus;
cin >> n >> s >> amogus;
เป็นคำสั่งพิมพ์ออกทางหน้าจอ หลังจากรับ input ทั้งหมดแล้ว โดยเราจะพิมพ์ข้อความจากตัวแปรหรือคำอะไรลงไปก็ได้
long long n;
cout << "please insert n : ";
cin >> n;
cout << "value of n = ";
cout << n;
ถ้าต้องการแสดงผลค่าหลายตัวในบรรทัดเดียวก็ทำแบบนี้เลยครับ
char a = 'a';
string s = "abc"
cout << a << " " << s;
โดยในภาษา c++ จะมีการพิมพ์แบบพิเศษเรียกว่า Escape Sequences
Escape Sequences | ความหมาย |
---|---|
\n | ขึ้นบรรทัดใหม่ |
endl | ขึ้นบรรทัดใหม่ แต่ช้ากว่ามากๆ social credit -999 |
หลักๆก็มีแค่นี้แหละครับที่ได้ใช้บ่อย แต่ไปหาดูเพิ่มเติมได้
ซึ่งเมื่อเรามีการใช้ \n ก็จะทำให้ปัดบรรทัดลงได้ตามเงื่อนไขโจทย์ส่วนใหญ่
string s = "amogus", s2 = "is", s3 = "sus";
cout << s << "\n" << s2 << "\n" << s3;
โดยถ้าเราต้องการแสดงค่าออกมาเป็นทศนิยมก็ใช้คำสั่ง
cout << fixed << setprecision(x); // โดย x คือจำนวนทศนิยมที่เราต้องการ เมื่อ x เป็นจำนวนเต็มที่มากกว่าเท่ากับ 0
เป็นคำสั่งที่มาจากภาษา C ใช้รับค่าเข้ามาเหมือนกันแต่จะยากกว่า แลกมากับความเร็วนิดนึง โดยแต่ละตัวจะมี format specifiers หรือตัวระบุรูปแบบของแต่ละชนิดของตัวแปร
ชื่อ | format specifiers |
---|---|
int | %d |
long long | %lld |
unsigned long long | %llu |
float | %f |
double | %lf |
bool | ไม่มีง่ะ |
char | %c |
string | %s (เนื่องจากในภาษา C ไม่มี string มาให้ เราจึงต้องตั้งเป็น char array แทน) |
ตัวอย่างการใช้งาน
long long n;
char amogus;
scanf("%lld %c", &n, &c); // อย่าลืม & ด้วย ไม่งั้นได้แก้ยาวแน่
โดย scanf สามารถรับค่ามาโดยตัดส่วนที่ไม่ต้องการได้ อย่างเช่น โจทย์ให้รับค่ามาเป็น xAyB เมื่อ x, y คือตัวเลขที่เราต้องการ เราสามารถรับค่าแบบนี้ได้
scanf("%lldA%lldB", &n, &n2);
เป็นคำสั่งมาจากภาษา C เหมือนกัน ก็แค่สะดวกกว่าในบางกรณี โดยเรายังคงใช้ format specifiers เหมือนเดิม
ll n = 20;
char a = 'z';
printf("%lld\n%c", n, c); // ส่วนอันนี้ไม่มี & อย่าไปงงในห้องสอบล่ะ
ในภาษา c++ เนี่ยก็จะใช้ตรรกะเหมือนคณิตศาสตร์เลย โดยหลักๆมีดังนี้ (Colon : เป็นเครื่องหมายที่มีการใช้เฉพาะทาง มีความหมายว่า "ดังต่อไปนี้")
- a น้อยกว่า b :
${\color{red}a < b}$ - a น้อยกว่าเท่ากับ b :
${\color{red}a <= b}$ - a มากกว่า b :
${\color{red}a > b}$ - a มากกว่าเท่ากับ b :
${\color{red}a >= b}$ - a เท่ากับ b :
${\color{red}a == b}$ - a ไม่เท่ากับ b :
${\color{red}a != b}$
ในภาษา c++ มีการเขียนคำสั่ง if ดังนี้
if (condition) { // if condition == true do this!!!
// process
}
else if (condition) {
// process
}
else {
// process
}
-
${\color{red}if}$ ไว้อันแรกเลย ถ้าเกิด condtion เรา true จะทำ process ของย่อหน้า if เลย -
${\color{red}else}$ ${\color{red}if}$ เอาไว้ใช้อันรองๆมา ถ้า condition ข้างบน false แล้วอันนี้ true จะทำ process ของย่อหน้า else if นั้นๆต่อเลย -
${\color{red}else}$ เอาไว้ใส่อันท้ายสุด ถ้า condition ข้างบน false หมดเลย จะทำ process ของ else ต่อโดยไม่ลังเล
แล้วก็เรามีทริคพิเศษ ทำให้โค้ดเราสั้นลงมากเลยครับ
cout << (condition ? if_true_do_this : if_false_do_this);
// ย่อมาจาก
if (condition) {
// if_true_do_this
}
else {
// if_false_do_this
}
โดย variable ของ if_true_do_this กับ if_false_do_this ต้องเหมือนกัน เช่น
cout << (is_prime ? "Yes" : "No");
for (int i = 0; i < n; i++) {
int sum[i] += (i == 0 ? 0 : sum[i - 1]); // Beware index out of bounds
}
กำหนดให้ a, b คือ constant number
เครื่องหมาย | ค่าที่ได้ |
---|---|
a + b | เอา a, b มาบวกกัน |
a - b | เอา a, b มาลบกัน |
a * b | เอา a, b มาคูณกัน |
a / b | เอา a, b มาหารกัน |
a % b | เศษเหลือจากการหาร a ด้วย b |
aeb | a * |
จะมีฟังก์ชันช่วยที่ได้ใช้บ่อยๆตามนี้ โดยต้อง include cmath หรือ include bits/stdc++.h ก่อน
ฟังก์ชัน | ค่าที่ได้ |
---|---|
abs(x) | ถ้า x < 0 ได้ค่า -x นอกนั้นได้ค่า x |
sqrt(x) | ได้ค่า |
pow(x, y) | ได้ค่า |
__gcd(x, y) | หรม.ของ x, y |
ตัวอย่างการใช้งาน
long long a = 6;
long long b = 9;
a = a + b; // สำหรับเด็กคณิตอาจจะเศร้าหน่อย แต่บรรทัดนี้หมายถึง เพิ่มค่า a ไปอีก b
a = a * 6; // อันนี้คือคูณค่า a ไปอีก 6
โดยมีการเขียนสั้นๆด้วย อย่างเช่น
long long a = 8;
long long b = 4;
a /= b; // ย่อมาจาก a = a / b
a -= 2; // ย่อมาจาก a = a - 2
// special cases ได้แค่ + กับ -
a++; // ย่อมาจาก a = a + 1
++a; // ย่อมาจาก a = a + 1
a--; // ย่อมาจาก a = a - 1
--a; // ย่อมาจาก a = a - 1
ถ้าถามว่า a++
/a--
กับ ++a
/--a
ต่างกันตรงไหน ถ้าในการใช้งาน ++a
/--a
คือ บวกค่า a ไป 1 ก่อนแล้วค่อยเอาไปใช้งาน ส่วน a++
/a--
คือ เอาไปใช้งานก่อนค่อยบวกค่า a
เพิ่มอีก 1 ยกตัวอย่างเช่น
long long a = 1, b = 2;
long long x = 1, y = 2;
b += a++ + 2;
// ค่า a = 2, b = 5
y += ++x + 2;
// ค่า x = 2, b = 6
แล้วก็ ++a/--a เร็วกว่า a++/a-- นะ ลองไปอ่านดูว่าทำไม
ในภาษา c++ มีการเขียนคำสั่ง for แบบธรรมดาดังนี้
for (int i = 0; i < n; ++i) {
// process
}
int i = 0
คือ กำหนดให้ i = 0i < n
คือ ถ้า i < n จะทำงานไปเรื่อยๆ จนกว่า!(i < n)
AKA.i >= n
i++
คือ ค่า i จะเพิ่มทีละหนึ่งเมื่อจบการทำงานใน process
ถ้าให้อ่านเป็นภาษาคนก็ ตั้งแต่ i = 0 จนกระทั่ง i น้อยกว่า n ค่า i จะเพิ่มขึ้นทีละ 1
โดย for loop สามารถทำแบบหลายๆชั้นได้ด้วย นิยมไล่เป็น i j k...
for (int i = 0; i < n; ++i) {
for (int j = 0; j < m; ++j) {
// process
}
}
ถ้าให้อธิบายก็ กำหนดให้
ในภาษา c++ มีการเขียนคำสั่ง while แบบธรรมดาดังนี้
while (condition) {
// process
}
หลักการง่ายๆก็ ถ้า condition == true ก็จะทำงานใน process จนกว่าจะ false ต่อมาคือตัวอย่างการใช้งาน
ll q;
cin >> q;
while (q--) {
// process
}
// ย่อมาจาก
while (q != 0) {
// process
q = q - 1;
}
ในเคสนี้สมมติมาน่าจะง่ายกว่า ถ้าหลังจากการรับค่ามา แล้วได้ค่า q = 4 ในขณะที่ q ยังไม่ false (q != 0) ก็จะทำงานใน process แล้ว q = 3 เช็คอีกว่า false รึยัง ถ้ายัง q = 2 วนไปเรื่อยจนกระทั่ง q = 0 แล้วจบการวน
โดยเราสามารถใช้ while รับค่าจนกว่าจะ End of File ได้ด้วย ไปอ่านเลย
ในภาษา c++ มีการเขียนคำสั่ง while แบบธรรมดาดังนี้
do {
// process
} while (condition);
ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยครับ นิยมใช้กันแค่ตอนมี next_permutation กัน วิธีการใช้งานก็เหมือนอันบนๆเลย ถ้า condition == true ก็จะทำจนกว่าจะ false
มีเว็บที่อธิบายแล้วผมชอบอยู่ ไปดูกันได้ครับ เข้าใจ Big O Notation แบบไฟลุกตีนไหม้
ว่างๆเดี๋ยวมาเขียน เข้าเกมแปป
Array เอาไว้ใช้ตอนที่โจทย์จะนำค่าที่รับมาหลายๆอันไปใช้ต่อ โดยมีการประกาศตัวแปรแบบนี้
<variable> <name>[max_index + 1];
// เช่น
long long arr[505];
โดยเราสามารถกำหนดค่าเองได้ตามนี้เลย
long long arr[5] = {2, 4, 3, 5, 7};
// หรือว่า
ll arr[5];
arr[0] = 2;
arr[1] = 4;
arr[2] = 3;
arr[3] = 5;
arr[4] = 7;
มาทำความรู้จักกับ index ดีกว่า ในทางคอมพิวเตอร์เนี่ยจะเริ่มที่ index 0, 1, 2, ... , n - 1 ถ้าอิงตามข้างบนค่าแต่ละตำแหน่งจะเป็นแบบนี้
indexs | ค่าของ index | Array Members |
---|---|---|
0 | 2 | arr[0] |
1 | 4 | arr[1] |
2 | 3 | arr[2] |
3 | 5 | arr[3] |
4 | 7 | arr[4] |
อย่างเช่นถ้าโจทย์อยากนำค่าไปเก็บไว้ใน array แล้วแสดง output ทั้งหมด
const long long maxn = 1e5 + 5; // แล้วแต่เรากำหนด จะเปลี่ยนแปลงตามโจทย์
long long arr[maxn];
long long n;
cin >> n; // ความยาว arr ที่โจทย์ให้มา
// ***case1***
for (int i = 0; i < n; i++) {
ll x;
cin >> x; // รับค่า
arr[i] = x; // กำหนดค่า
}
// ***case2***
for (int i = 0; i < n; i++) {
cin >> arr[i]; // รับค่าเหมือนกัน แต่สั้นกว่า
}
for (int i = 0; i < n; i++) {
cout << arr[i] << " "; // แสดง output
}
โดยเราสามารถเพิ่มมิติให้ array เราได้ด้วย ตัวอย่าง
long long arr[5][5];
การกำหนดค่าก็จะดูน่าสนใจขึ้นหน่อย แต่ส่วนใหญ่ใช้รับค่ามากกว่า
long long arr[3][3] = {
{1, 2, 3},
{4, 5, 6},
{7, 8, 9}
};
ถ้าเราจะนำไปใช้จริงก็ใช้ for loop มาช่วยตามจำนวนมิติมันเลยครับ
const long long maxn = 1005;
long long arr[maxn][maxn];
long long row, col;
cin >> row >> col; // ความยาว arr ที่โจทย์ให้มา ในแบบ 2 มิติ ส่วนใหญ่จะให้มาเป็น row col
for (int i = 0; i < row; i++) {
for (int j = 0; j < col; j++) {
cin >> arr[i][j];
}
}
ข้อควรระวัง หากเราเผลอเอาค่า index ติดลบ เราจะได้ค่า alien มา
ll n = arr[-69];
// right now n = 👽;
บางทีเห็นมันได้ค่า 0 แต่ก็อย่าไว้ใจมันเกินไปครับ ผมติดบั๊กมาหลายวันเพราะมันเลย T^T แล้วก็การที่เราใช้ index เกินกว่าที่ประกาศไว้ AKA. index Out Of Bounds จะทำให้มันระเบิด เพราะฉะนั้น อย่าหาทำ!!!
แล้วก็อีกอย่างนึง ถ้าเราประกาศ array เป็น global แล้วไม่ได้กำหนดค่า เวลาเราเรียกค่า index มาจะได้ 0 แต่ถ้าประกาศไว้ในฟังก์ชันแล้วยังไม่ได้กำหนดค่า เวลาเราเอาออกมาใช้จะได้ออกมาเป็นค่า alien แทน
vector ใช้เหมือนกับ array เลย นิยมใช้ตอนไม่สนใจค่า index ถ้าอธิบายสั้นๆเลย vector คือ dynamic array ใช้สะดวกกว่าแต่ว่าเปราะบางกว่ามาก ทำผิดนิดหน่อยก็ระเบิดละ โดยมีการประกาศตัวแปรดังนี้
vector<<variable>> <name>;
// เช่น
vector<long long> vec;
ส่วนการกำหนดค่าเองก็
vector<long long> vec = {1, 2, 3...}; // ได้เรื่อยๆ ไม่มีจำกัด
const long long maxn = 1e5;
vector<long long> vec(maxn, 0); // กำหนดให้ตั้งแต่ index ที่ 0 ถึง maxn - 1 เป็นค่า 0
ถามว่าถ้าเราทำอะไรสักอย่างกับ index ที่เราไม่ได้กำหนดค่าไว้ หรือ index ติดลบ จะเกิดอะไรขึ้น? ซึ่งแน่นอนว่า...ระเบิดครับ
โดยเราจะมีคำสั่งพิเศษมาใช้กับ vector ด้วย ซึ่งแน่นอนว่าต้องจำครับ โดยต่อจากนี้จะเริ่มมีการใช้ pointer ละ ซึ่งผมใช้ไม่เป็นลองไปหาดูได้ครับ
Function | คำอธิบาย | Time Complexity |
---|---|---|
.push_back(x) | เป็นการใส่ค่า x เข้าไปใน vector ต่อกันไปเรื่อยๆ | O(1) |
.size() | เราจะได้ค่าของจำนวนสมาชิกใน vector ในตอนนั้น | O(1) |
.clear() | เคลียสมาชิกทั้งหมดใน vector | O(n) |
.front() | เข้าถึงสมาชิกตัวหน้าสุดของ vector | O(1) |
.back() | เข้าถึงสมาชิกตัวหลังสุดของ vector | O(1) |
.empty() | จะได้ค่า 1 ถ้าไม่มีสมาชิกใดๆใน vector นอกนั้นได้ค่า 0 | O(1) |
.pop_back() | ลบค่าตัวข้างหลังสุด | O(1) |
.begin() | เข้าถึงสมาชิกตัวหน้าสุดของ vector แต่เป็น iterator | O(1) |
.end() | เข้าถึงสมาชิกตัวหลังสุดของ vector แต่เป็น iterator | O(1) |
.erase() | ลบค่าตรงที่ค่าในวงเล็บชี้อยู่ โดยค่าในวงเล็บต้องเป็น iterator | O(n) |
สำหรับผมที่ไม่ค่อยเก่งเรื่อง pointer ตัว iterator ก็คือค่าๆนึงที่การจะใช้มัน ต้องทำวิธีพิเศษให้ได้ค่าแบบปกติมา
โดยการใช้งานในการรับค่าของผมก็จะทำประมาณนี้ครับ
vector<long long> vec;
long long n;
cin >> n; // รับค่าเข้ามา n ตัว
for (int i = 0; i < n; i++) {
long long x;
cin >> x;
vec.push_back(x);
}
// หรือแบบนี้
const long long maxn = 1e5 + 5; // ค่า n จากโจทย์ที่สูงสุด
vector<long long> vec(maxn); // เหมือนเป็นการประกาศ index สูงสุดที่เราจะใช้
long long n;
cin >> n;
for (int i = 0; i < n; i++) {
cin >> vec[i];
}
แต่ส่วนใหญ่ผมใช้แบบข้างบน ขี้เกียจไปดู maxn ของโจทย์555 ส่วนการปริ้นค่า
vector<int>::iterator itr;
for (itr = vec.begin(); itr != vec.end(); itr++) {
cout << *itr << " ";
}
// หรือว่า
for (auto e : vec) {
cout << e << " ";
}
// หรืออีกแบบ
for (auto &e : vec) {
cout << e << " ";
}
-
แบบแรกผมไม่เคยใช้เพราะมันยาวเกิน
-
แบบที่สองผมใช้บ่อยเลย เพราะมันค่ด EZ
-
แบบที่สามต่างจากแบบที่สองแค่ตรง & ในแบบนี้พิเศษตรงที่เราสามารถเปลี่ยนค่า vector จาก e ได้เลย แต่ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะย้ายไปใช้ array แทนดีกว่า555
โดย string ค่อนข้างคล้ายกับ vector มากๆ พูดง่ายๆเลย string ก็คือ vector แต่แค่ optimize กว่า
Set ก็เป็น Data structure ที่มีประโยชน์อยู่ โดย Set มีคุณสมบัติคือ ไม่มีสมาชิกที่ซ้ำกัน และเรียงจากน้อยไปมาก โดยมีการประกาศตัวแปรดังนี้
set<<variable>> <name>;
// เช่น
set<long long> st;
โดยเราจะมีคำสั่งพิเศษมาใช้กับ Set ด้วย แนะนำให้จำๆๆๆ โดย C คือค่า constant ที่เพิ่มมานิดหน่อย
Function | คำอธิบาย | Time Complexity |
---|---|---|
.insert(x) | เป็นการใส่ค่า x เข้าไปใน set โดยตัว set จะเรียงให้เรียบร้อบ | O(log(n) + C) |
.size() | เราจะได้ค่าของจำนวนสมาชิกใน set ในตอนนั้น | O(1) |
.clear() | เคลียสมาชิกทั้งหมดใน set | O(n) |
.empty() | จะได้ค่า 1 ถ้าไม่มีสมาชิกใดๆใน set นอกนั้นได้ค่า 0 | O(1) |
.begin() | เข้าถึงสมาชิกตัวหน้าสุดของ set แต่เป็น iterator | O(1) |
.erase(itr) | ลบค่าตรงที่ค่าในวงเล็บชี้อยู่ โดยค่าในวงเล็บต้องเป็น iterator | O(logn + C) |
.find() | หาค่าใน set ว่าอยู่ตำแหน่งใด | O(log(n)) |
โดยเซตสามาถให้งานได้หลายสายตามนี้เลย ส่วนใหญ่เวลาใช้ set ก็เพราะอยากได้คุณสมบัตินี่ล่ะ
- mutiset สมาชิกสามารถซ้ำกันได้ และเรียงจากน้อยไปมาก
- unordered_set ไม่มีสมาชิกที่ซ้ำกัน และไม่ได้เรียงจากข้อมูลให้
- unordered_multiset สมาชิกสามารถซ้ำกันได้ และไม่ได้เรียงจากข้อมูลให้ (มีมาทำไม)
- set<, greater<>> อันนี้จะทำให้ set เรียงจากมากไปน้อย
ถ้าโจทย์อยากให้เรียงส่วนใหญ่จะไปใช้ priority queue มากกว่า แต่อันนั้นเนื้อหาค่าย 2 อะเนอะ แต่รู้ไว้ก็ดีครับ ของโกง
Stack ก็คล้ายๆ vector เลย แต่มีคุณสมบัติ เข้าก่อนออกหลัง ให้นึกภาพว่าเรามีกล่องทรงกระบอกสูงๆ พอใส่ของเข้าไปแน่นๆ เวลาเราเอาออกมาอันแรกก็จะได้อันที่ใส่เข้าไปล่าสุดเสมอ โดยใช้งานได้ตามนี้
stack<int> stk;
for (int i = 0; i < 5; i++) {
stk.push(i);
}
while (!stk.empty()) {
cout << stk.top() << "\n";
stk.pop();
}
โดยในโค้ดจะใส่ค่า 0 1 2 3 4 ตามลำดับ แต่เวลาปริ้นออกมาจะได้ 4 3 2 1 0 จะใช้ได้ดีกว่า vector ตรงที่ pop ประหยัดเวลากว่า erase มากกกกก
Function | คำอธิบาย | Time Complexity |
---|---|---|
.push(x) | เป็นการใส่ค่า x เข้าไปใน stack | O(1) |
.top() | เป็นการเรียกค่าที่อยู่บนสุดออกมาใช้ | O(1) |
.pop() | ลบตัวที่อยู่ข้างบนสุด ก็คือตัวที่ใส่ไปล่าสุดนั่นเอง | O(1) |
.size() | เราจะได้ค่าของจำนวนสมาชิกใน stack ในตอนนั้น | O(1) |
.clear() | เคลียสมาชิกทั้งหมดใน stack | O(n) |
.empty() | จะได้ค่า 1 ถ้าไม่มีสมาชิกใดๆใน stack นอกนั้นได้ค่า 0 | O(1) |
โดย recursive จะคิดเป็นแบบนี้แหละ แต่ผมถนัดดูเป็นแบบแตกเป็น Tree มากกว่า
Queue ก็คล้ายๆ vector เหมือนกัน แต่มีคุณสมบัติ เข้าก่อนออกก่อน อันนี้ก็นึกภาพเราไปซื้อข้าวมันไก่ร้านรองสุดท้ายที่โรงเรียนสารคามพิทยาคม แล้วเจอแถวยาวๆ เวลาเราไปก็ต้องต่อที่ท้ายแถว คนที่อยู่ข้างหน้าสุดพอได้ข้าวแล้วก็จะได้ออกก่อน ส่วนเราก็รอจนกว่าจะถึงหน้าแถว ค่อยได้กินข้าวมันไก่สุดให้เยอะที่เหมือนกลัวไม่อิ่มยันพรุ่งนี้ โดยใช้งานได้ตามนี้
queue<int> qu;
for (int i = 0; i < 5; i++) {
qu.push(i);
}
while (!qu.empty()) {
cout << qu.front() << "\n";
qu.pop();
}
โดยในโค้ดจะใส่ค่า 0 1 2 3 4 ตามลำดับ เวลาปริ้นออกมาจะได้ 0 1 2 3 4 เหมือนเดิม แล้วก็เหมือนเดิมครับ pop ของ queue เวลาดีกว่า erase มาก
Function | คำอธิบาย | Time Complexity |
---|---|---|
.push(x) | เป็นการใส่ค่า x เข้าไปใน queue | O(1) |
.front() | เป็นการเรียกค่าที่อยู่หน้าแถวออกมาใช้ | O(1) |
.pop() | ลบตัวที่อยู่หน้าแถว | O(1) |
.size() | เราจะได้ค่าของจำนวนสมาชิกใน queue ในตอนนั้น | O(1) |
.clear() | เคลียสมาชิกทั้งหมดใน queue | O(n) |
.empty() | จะได้ค่า 1 ถ้าไม่มีสมาชิกใดๆใน queue นอกนั้นได้ค่า 0 | O(1) |
ฟังก์ชันจะทำให้โค้ดเราเขียนสั้นแล้วก็มีระเบียบมากขึ้น โดยส่วนใหญ่จะเขียนไว้ข้างบน main เลย ในภาษา c++ เราก็จะมีการสร้างฟังก์ชันง่ายๆโดยแบ่งตามฉบับผมได้ 2 แบบ
void <function_name>() {
// process;
}
// เช่น
void solve() {
// process;
}
หรืออีกแบบนึง
<variable> <function_name>() {
// process
return solution;
}
// เช่น
int find_segment3() {
// process
return 0;
}
string get_abc() {
return "abc";
}
โดยใน () เราจะใช้รับค่า ตามที่เราจะส่งขึ้นไปได้เลยแต่ห้ามขาดห้ามเกิน
-
แบบที่ 1 void เป็นฟังก์ชันเราไม่ต้องการค่ากลับมา ไม่เปลือง memory ใช้ดีครับเยี่ยมๆ
-
แบบที่ 2 เป็น variable ไรก็ได้ โดยเราจะตั้งตามค่าที่เราอยากได้ตอน return กลับ
เป็นฟังก์ชันที่เรียกใช้ฟังก์ชันตัวมันเอง ใช้เอามาลองทุกวิธีที่เป็นไปได้ ที่นิยมนำมาอธิบายที่สุดเลยก็ Fibonacci Number ซึ่ง fibo คือเลขที่เอาสองตัวก่อนหน้านั้นบวกกันต่อกันไปเรื่อยๆ มี Base Case คือ 0 และ 1 โดยลำดับเริ่มที่ 0 เป็น 0 1 1 2 3 5 8 13 21 34...
long long fibo(long long n) {
if (n == 0) {
return 0;
}
if (n == 1) {
return 1;
}
ll path1 = fibo(n - 2);
ll path2 = fibo(n - 1);
return path1 + path2;
}
การทำงานของโค้ดเราดูได้ตามภาพเลยครับ ในโค้ดนี้จะใต่ซ้ายเรื่อยๆจนกว่าจะเจอ Base Case เลย แล้วค่อยไต่ขวาอันล่าสุดหลังจากซ้ายตัน เป็นแนวคิดแบบ stack ลองเอาไปคิดดูครับ
https://www.youtube.com/watch?v=P8Xa2BitN3I อันนี้อธิบายดีอยู่ครับ ปูทางไป Dynamic programming ด้วย ซึ่งก็คือถ้า format recursive เราถูก แค่ใส่ memorization ก็ไวขึ้นละ แล้วเราก็จะเรียกมันว่า Top-Down Approach
ต่อจากนี้คือ คำแนะนำหรือฟังก์ชันโกงๆ พวกนี้จำเอาไว้ก็ดีครับ
#include <bits/stdc++.h>
using namespace std;
typedef long long ll;
int main() {
ios_base::sync_with_stdio(0);
cin.tie(0);
return 0;
}
- ตรง include ถ้า memory ไม่เกินก็ยัด
#include<bits/stdc++.h>
ให้เลยก็ดีครับ สะดวกดี typedef long long ll
ก็เอามาใช้แทน int เลยก็ได้ครับ ได้ดักไว้ตอนเขาให้ค่ามามากกว่า INT_MAX ด้วย ถ้าความจำเกินอาจจะเป็นที่ Algorithm เรา หรือไม่ก็ลองเปลี่ยนเป็น typedef int ll ดูก็ได้ครับ แต่ส่วนใหญ่จะผิดที่ Algorithm- ตรง
ios_base -> cin.tie(0)
เป็นการทำให้เรา cout ไวขึ้น คำเตือน จากท่านปาล์มปาล์มปาล์ม ไม่ควรใช้กับ printf scanf ไม่งั้นจะระเบิด(เพิ่มเติม scanf/printf จะดีกว่าสำหรับโจทย์ที่รับค่าเยอะๆ ส่วน ios_base + cin/cout จะดีกว่าสำหรับโจทย์ที่ปริ้นค่าเยอะๆ)
สำหรับการรับค่าแบบนี้ หลายคนอาจจะทำแบบ
ll row, col;
cin >> row >> col;
char arr[row + 5][col + 5];
for (int i = 0; i < row; i++) {
for (int j = 0; j < col; j++) {
cin >> arr[i][j];
}
}
ซึ่งโค้ดก็ทำงานได้ปกติครับ แต่ว่าถ้ามี row, col เยอะมากๆจะทำให้ได้ Time Limit Exceed กลับบ้านไปแก้ แนะนำให้รับมาเป็น string ดีกว่าครับ
for (int i = 0; i < row; i++) {
string s;
cin >> s;
for (int j = 0; j < col; j++) {
arr[i][j] = s[j];
}
}
(Time Complexity O(1) and Space O(1))
เอาไว้เทียบค่าว่าใน min ตัวไหนมีค่าน้อยกว่า โดย ค่าที่เทียบต้องเป็น variable เดียวกัน ถ้าเขียนสดก็ประมาณนี้
ll min(ll x, ll y) {
return x < y ? x : y;
}
ส่วนใน c++ เราก็ใช้ได้เลย เขามีไว้ให้
ll a = 1, b = 5, c = 4;
cout << min(a, min(b, c)) << "\n"; // ส่วนตัวชอบแบบนี้
cout << min({a, b, c}) << "\n";
(Time Complexity O(1) and Space O(1))
เอาไว้เทียบค่าว่าใน max ตัวไหนมีค่ามากกว่า โดย ค่าที่เทียบต้องเป็น variable เดียวกัน ถ้าเขียนสดก็ประมาณนี้
ll max(ll x, ll y) {
return x > y ? x : y;
}
อันนี้เหมือนกันครับ c++ เขามีไว้ให้ ไม่ต้องเขียนเอง
ll a = 1, b = 5, c = 4;
cout << max(a, max(b, c)) << "\n"; // ส่วนตัวชอบแบบนี้
cout << max({a, b, c}) << "\n";
(Time Complexity O(1) and Space O(1))
เอาไว้ใช้เรียงค่าได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาไปเขียนพวก Heap sort หรือ Merge sort บลาๆๆเอง ตัวอย่างการใช้งาน
vector<ll> vec = {-69, 1, 2, -1, 420};
sort(vec.begin(), vec.end()); // น้อยไปมาก
int arr[3] = {-69, 1, 420};
sort(arr, arr + 3, greater<int>()); // มากไปน้อย
ถ้าเรียงตัวอักษรก็จะเรียงตาม ascii เลย แล้วก็เราสามารถ custom การ sort ได้ด้วย ไว้เจอกันในค่าย 2 ละกัน
(Time Complexity O(log(min(a, b))) and Space O(log(min(a, b)))
เอาไว้หาค่า GCD หรือ greatest common divisor หรือ ห.ร.ม. หรือ หารร่วมมาม นั่นเอง ตัวอย่างการใช้งาน
vector<ll> vec = {5, 15, 30};
ll gcd = 0;
for (int i = 0; i < vec.size(); i++) {
gcd = __gcd(gcd, vec[i]);
}
cout << gcd;
แล้วก็ LCM หรือ least common multiple หรือ ค.ร.น. หรือ คูณร่วมน้อยเราก็หาได้จากสมการนี้เลย
GCD(x, y) * LCM(x, y) = x * y
LCM(x, y) = x * y / GCD(x, y);
(Time Complexity O(log(n)) and Space O(1))
เป็นฟังก์ชันที่คืนค่า 0 กับ 1 ถ้าเรา binary search เจอค่านั้น ก็จะได้ 1 นอกนั้น 0
vector<ll> vec = {6, 7, 9, 11, 13, 15, 19}; // need to be sorted
if (binary_search(vec.begin(), vec.end(), 7)) { // true
// process
}
if (binary_search(vec.begin(), vec.end(), 17)) { // false
// process
}
ถึงเขาจะมีฟังก์ชันให้แต่เราก็ควรที่จะเขียนเองเป็นครับ พอเอาไปประยุกต์ได้แล้วมีประโยชน์มากๆ
(Time Complexity O(log(n)) and Space O(1))
เหมือนอันข้างบนเลยครับ แต่จะได้ค่าตำแหน่งที่เป็น iterator แทน ยังไม่อธิบายละกันครับ ไว้เจอกันค่าย 2
vector<ll> vec = {6, 7, 9, 11, 13, 15, 19}; // need to be sorted
vector<ll>::iterator itr = lower_bound(vec.begin(), vec.end(), 9);
cout << *itr << "\n";
ll pos = lower_bound(vec.begin(), vec.end(), 17) - vec.begin();
cout << pos << "\n";
ก็เหมือนเดิมครับควรที่จะเขียนเองเป็นครับ
ต่อจากนี้คือ Algorithm ที่พบเจอได้บ่อยในค่าย 1 รู้ไว้ก็ดีเหมือนกันครับ :)
คลิปที่อธิบายดีมากๆ https://www.youtube.com/watch?v=MFhxShGxHWc
Binary Search คือการหาค่าที่เราต้องการรู้ภายใน O(log(n)) โดยใช้หลักการ divide-and-conquer แล้วก็มีเงื่อนไขคือ array ที่เราจะ search ต้อง sort มาก่อน โดย Algorithm นี้จะหาค่าตรงกลาง แล้วเอาไปเปรีบยเทียบกับค่าที่เราต้องการหา แล้วจะแบ่งครึ่งไปเรื่อยๆ ลองดูตัวอย่างน่าจะเข้าใจกว่า
โดยในชีวิตประจำวันเราก็ใช้ Binary Search บ่อยอยู่นะครับ เช่นการที่คุณต้องอ่านหนังสือชีวะก่อนสอบที่มี 1000 หน้า ถ้าหน้าที่ต้องอ่านคือหน้า 2-3 ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ เปิดไปทีละหน้าก็ได้ แต่ถ้าต้องการเปิดไปหน้า 420 ล่ะครับ? แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่จะเลือกเปิดไปกลางๆเล่มแล้วเช็คว่าหน้าที่เราต้องการมากหรือน้อยกว่าหน้าที่เราเปิดเจอ สมมติให้ตอนนี้เปิดหน้า 500 ละกัน เราก็จะรู้ว่าควรจะเปิดไปหน้าซ้ายๆต่อ แล้วหน้าขวาที่มีอีก 500 แผ่นก็จะไม่ถูก search เลย ลดไปได้ตั้งครึ่งนึง ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆจนเจอหน้าที่เราต้องการ
ตัวอย่างโจทย์ใน OTOG
กำหนดให้แถวลำดับ (array) ของตัวเลขจำนวนเต็มบวกที่แตกต่างกัน N ตัว หน้าที่ของคุณคือ รับคำสั่ง
จำนวน M คำสั่ง แต่ละคำสั่งจะกำหนดจำนวนเต็ม
Method 1 Linear Search
ข้อนี้ถ้าเราเทียบค่าไปทีละตัว ลองคิดถึงเคสที่ที่ต้อง search แล้วค่าที่ต้องการอยู่อันท้ายๆทุกอันดูครับ ถ้าเขาดักไว้แบบนั้นทุก M คำถาม Time Complexity เราจะกลายเป็น O(NM) เลย ซึ่งค่อนข้างแย่เลย
Method 2 Binary Search
ถ้าหากเรา sort array แล้ว binary search m ครั้งแทน Time Complexity จะกลายเป็น sort + ฺBinary_search m ครั้ง = O(nlog(n) + mlog(n)) ดีขึ้นเยอะครับ โดยถ้าค่าที่จะ search น้อยกว่าค่าที่น้อยที่สุดใน array เราจะตอบ -1 นอกนั้นเราก็ตอบค่าที่เรา search ได้เลย
สามารถสรุปเป็นโค้ดดังนี้
#include <bits/stdc++.h>
using namespace std;
typedef long long ll;
int main(){
ios_base::sync_with_stdio(0);
cin.tie(0);
ll n, m;
cin >> n >> m;
for (int i = 0; i < n; i++) {
ll x;
cin >> x;
vec.push_back(x);
}
sort(vec.begin(),vec.end());
for (int i = 0; i < m; i++) {
ll x;
cin >> x;
if (x < vec[0]) {
cout << -1 << "\n";
continue;
}
ll l = 0, r = vec.size() - 1;
while (l < r) {
ll mid = l + (r - l) / 2;
if (x >= vec[mid]) {
l = mid + 1;
}
else {
r = mid;
}
}
cout << vec[l - 1] << "\n";
}
return 0;
}
โจทย์แนวนี้จะเกี่ยวกับการที่เราจะถามการบวกตั้งแต่ช่วง [l, r] ถาม Q ครั้ง ใน array ขนาด N
ตัวอย่างโจทย์ใน OTOG
Given a list L containing n integers, find the Range Sum Query (RSQ) between index i and j, inclusive, i.e. RSQ(i, j) = L[i] + L[i+1] + L[i+2] + ... + L[j].
Method 1 Brute-Force
ถ้าเราบวกไปแบบปกติเนี่ย เขาสามารถดักมาแบบทุกคำถาม ถามถึงช่วง 0 ถึงใกล้ๆ N ตลอด จะทำให้ Time Complexity เป็น O(NQ)
Method 2 Quick Sum
เราจะตั้ง array ให้ชื่อเป็น rsq ละกัน แล้วกำหนดค่าตำแหน่งที่ i คือ
คราวนี้พอโจทย์ถามหาผลบวกช่วง [l, r] เราก็สามารถตอบได้จาก rsq[r + 1] - rsq[l] โดยมีการ Precompute เป็น O(n) และพอถาม Q ครั้ง ก็ตอบได้ใน O(1) ทำให้ Time Complexity เหลือแค่ O(N + Q) นั่นเองเองเองเอง แต่ผมชอบเริ่มที่ index 0 มากกว่าเลยยุ่งยากหน่อย555
#include <bits/stdc++.h>
using namespace std;
typedef long long ll;
const ll maxn = 1e5 + 5;
ll rsq[maxn];
int main() {
ios_base::sync_with_stdio(0);
cin.tie(0);
ll t;
cin >> t;
for (int i = 0; i < t; i++) {
ll n, q;
cin >> n >> q;
for (int j = 0; j < n; j++) {
cin >> rsq[j];
rsq[j] += (j == 0 ? 0 : rsq[j - 1]);
}
for (int j = 0; j < q; j++) {
ll a, b;
cin >> a >> b;
cout << rsq[b] - (a == 0 ? 0 : a - 1) << "\n";
}
}
return 0;
}
ภาษาไทยก็คือ ผลบวกที่มากสุดของตัวเลขที่มีตำแหน่งต่อเนื่องกัน โจทย์จะให้ array ขนาด N มาตัวนึง เช่น
int arr[7] = {1, 2, 5, -3, -8, 2, -6};
Maximum Contiguous Array Sum ก็คือ arr[0] + arr[1] + arr[2] = 1 + 2 + 5 = 8 โดยเราจะไปเอา 2 ที่ index 5 ไม่ได้เพราะมันไม่ต่อเนื่อง
Method 1 Brute-Force
เราก็เช็คไปทุกช่วงเลย
[l, r] = index[l] + index[l + 1] + ...index[r]
[0, 0] = index[0]
[0, 1] = index[0] + index[1]
.
.
.
[0, 6] = index[0] + index[1] + ...index[6]
[1, 1] = index[1]
[1, 2] = index[1] + index[2]
.
.
.
[1, 6] = index[1] + index[2] + ...index[6]
.
.
.
เรื่อยๆจนถึง [6, 6]
เราก็จะใช้เวลาวนหาคำตอบ O(
Method 2 Brute-Force + Quick Sum
จาก Algorithm ข้างบนเรานำมาหาผลบวกล่วงหน้าได้ ทำให้ Time Complexity เหลือแค่ O(
Method 3 Kadane's algorithm
แปะไว้เผื่อใครอ่านของผมไม่รู้เรื่อง
เราสามารถลดให้เหลือแค่ O(N) ได้โดยใช้ Algorithm นี้เลยครับ
int maxSubArray(vector<int>& nums) {
int best = -1e9, most = -1e9;
for (auto e : nums) {
most = max(e, e + most);
best = max(best, most);
}
cout << best;
}
ลองทดใส่กระดาษดูก็ได้นะครับ เพราะผมก็อธิบายไม่ค่อยถูก ผมจำเอาไปใช้เลยสั้นดี555
opal-ocom-1's People
Recommend Projects
-
React
A declarative, efficient, and flexible JavaScript library for building user interfaces.
-
Vue.js
🖖 Vue.js is a progressive, incrementally-adoptable JavaScript framework for building UI on the web.
-
Typescript
TypeScript is a superset of JavaScript that compiles to clean JavaScript output.
-
TensorFlow
An Open Source Machine Learning Framework for Everyone
-
Django
The Web framework for perfectionists with deadlines.
-
Laravel
A PHP framework for web artisans
-
D3
Bring data to life with SVG, Canvas and HTML. 📊📈🎉
-
Recommend Topics
-
javascript
JavaScript (JS) is a lightweight interpreted programming language with first-class functions.
-
web
Some thing interesting about web. New door for the world.
-
server
A server is a program made to process requests and deliver data to clients.
-
Machine learning
Machine learning is a way of modeling and interpreting data that allows a piece of software to respond intelligently.
-
Visualization
Some thing interesting about visualization, use data art
-
Game
Some thing interesting about game, make everyone happy.
Recommend Org
-
Facebook
We are working to build community through open source technology. NB: members must have two-factor auth.
-
Microsoft
Open source projects and samples from Microsoft.
-
Google
Google ❤️ Open Source for everyone.
-
Alibaba
Alibaba Open Source for everyone
-
D3
Data-Driven Documents codes.
-
Tencent
China tencent open source team.